Jakie umiejętności przydają się architektowi krajobrazu?

Zacznijmy od tego, że dziedzina architektury krajobrazu łączy umiejętności techniczne i artystyczne. W Polsce zawód ten jest dość młody w porównaniu z krajami europejskimi. Wciąż jest niska społeczna świadomość i edukacja o tym zawodzie. Brak podstaw regulacji w dziedzinie uprawnień zawodowych i prawnej ochrony zawodu architekta krajobrazu powoduje, że ta profesja nie jest dostatecznie doceniana. Na szczęście od kilku lat to się poprawia. Architekt krajobrazu jest coraz bardziej rozpoznawalny. Zatem, co architekci krajobrazu mogą zrobić, aby poprawić swoją sytuację? Czym zajmuje się architekt krajobrazu? Rozwój jakich umiejętności jest kluczowy w tym zawodzie?

We wcześniejszym artykule odpowiedziałam ogólnie czym jest architektura krajobrazu (link).

Nie przedłużając rozpocznijmy od zadań i czynności jakimi zajmuje się architekt krajobrazu. Ogólnie ujmując są to opracowania projektów w różnych skalach, poczynając od ogrodów, parków miejskich, osiedlowych, projektów zieleni szpitalnej, kościelnej, stref ruchu pieszego, ścieżek rowerowych, terenów sportowych, rekultywacji terenów zdegradowanych, na projektowaniu miast, parkach narodowych, uzdrowiskowych i rezerwatach kończąc. Architekci krajobrazu prowadzą często nadzór autorski nad realizacja danego projektu. Tak więc twierdzenie, że architekt krajobrazu zajmuje się wyłącznie ogródkami, nie jest prawdziwe – mit obalony.

Gdzie zatem może pracować architekt krajobrazu? Wykonywanie zadań może być realizowane w różnych formach zatrudnienia. Poczynając od jednoosobowej działalności, biura/pracowni projektowej czy pracy w służbach publicznych – urzędach miast jako osoba odpowiedzialna za zarządzanie terenami zieleni. Architekt krajobrazu może również zajmować się dydaktyką w placówkach oświatowych, ucząc uczniów i studentów lub pracować na stanowisku naukowym.

W zawodzie architekta krajobrazu istotna jest ciągła praca nad swoimi umiejętnościami.

W moim odczuciu najistotniejszymi są zdolność krytycznego myślenia, kreatywność i wyobraźnia. Te cechy pozwalają szybko odnaleźć dobre rozwiązania, adekwatne dla danego tematu projektowego. Podstawą jest zaprojektowanie funkcjonalnego, ale i pięknego miejsca. Zastanowienie się, jak nasze decyzje wpłyną na losy projektowanego terenu. Przewidywanie skutków swoich decyzji.

Bez zrozumienia potrzeb drugiej strony (odbiorcy projektu), nie powstanie dobra przestrzeń, więc istotne jest aktywne słuchanie. Nie projektujemy dla siebie, tylko dla innych. Tworząc lepsze warunki życia i to nie tylko dla ludzi. Poznajmy potrzeby użytkowników i projektujmy w ludzkim wymiarze.

Poza słuchaniem istotna jest zdolność komunikacji. Czy nie jest ważne, aby architekt krajobrazu umiał rozmawiać z inwestorem jak i branżystami i wykonawcami? Przedstawić i obronić swój pomysł? Jest to bardzo ważne. Partycypacja społeczna.

Projekt - przygotowanie i czytelne przedstawienie analiz, koncepcji, rzutów, przekrojów, wizualizacji wymaga znajomości programów komputerowych, np. AutoCad, SketchUp, Photoshop.

Równocześnie w trakcie studiów bardzo szybko przechodzi się do projektowania w środowisku komputerowym. Niestety zauważam spadek umiejętności odręcznego szkicowania wśród studentów architektury krajobrazu. Spotkałam się z stwierdzeniem, że „im ktoś jest lepszy w rysowaniu CAD, tym gorszy jest w rysunkach odręcznych”. Surowy osąd, jednak coś w tym jest. Na studiach pierwszego roku pierwszego stopnia rysowaliśmy wszystko odręcznie – to był projekt ogrodu przydomowego. Na drugim roku, wchodząc tematem w przestrzenie publiczne, prawie wszyscy przeszli na rysowanie w Cadzie, bo przecież łatwiej, szybciej i ładniej. Niewiele widziałam dobrej jakości odręcznych szkiców. Dlatego teraz jak tylko mogę to szkicuję. Bardzo zachęcam Cię do odręcznego szkicowania, nawet gdy nie działasz jako architekt krajobrazu. O podstawach rysunku też kiedyś napiszę 😊

Istotne również doświadczenie. Im więcej projektujemy i stykamy się z różnymi koncepcjami projektowymi tym lepiej dobieramy rozwiązania projektowe i wykonujemy naszą pracę. W tedy otaczająca przestrzeń jest lepiej zorganizowana, z korzyścią dla człowieka jak i środowiska.

Architektura krajobrazu to praca dla osób, które nie boją się wyzwań. Działań w biurze jak i w terenie. Dla tych, którzy są wyczuleni na piękno. Posiadających wyobraźnię. Potrafiących współpracować z zespołem kreatywnych ludzi. Jest to praca wymagająca od człowieka dużego zaangażowania.

Co architekci krajobrazu mogą zrobić, aby poprawić swoją sytuację?

Istnieje szereg stowarzyszeń, które wspierają działania architektów krajobrazu. Wymienię dla przykładu Stowarzyszenie Architektury Krajobrazu (SAK), Stowarzyszenie Polskich Architektów Krajobrazu (SPAK), czy IFLA EUROPE. Aktywne działanie w takich stowarzyszeniach jak i podobnych, daje wiele korzyści nam architektom oraz rozwija naszą profesję. Tworzone są standardy i dobre praktyki (SAK - poczytaj o nich tutaj). Branie udziału w konkursach podnosi nasze zawodowe kwalifikacje. Jedną z najistotniejszych rzeczy jakie możemy robić, to rozmawiać z różnymi ludźmi o przestrzeni i krajobrazie. Działać na rzecz poprawy prawnej tego zawodu w naszym kraju. Współpracować na rzecz powstania regulacji i uprawnień dla tego zawodu. Tworzyć profesjonalne projekty. Zachowywać polski krajobraz dla pokoleń. Szukać dobrych rozwiązań. Dzielić się sprawdzonymi metodami. Nie być ignorantem. Czytać. Wspierać się wzajemnie w architekturze krajobrazu. Rozmawiać z pokoleniami młodymi i starszymi. Uczyć się od bardziej doświadczonych. Działać etycznie. Uczyć się i innych. Przede wszystkim słuchać i rozmawiać.

Podsumowując.

Architekt krajobrazu posiada wiele umiejętności pozwalających wpłynąć pozytywnie na nasze otoczenie w różnej skali. Zawód ten jest coraz bardziej rozpoznawalny. Dzięki wspólnym działaniom możemy więcej dobrego zdziałać dla nas, jak i dla ludzi i środowiska. Jest wiele do zrobienia w tej dziedzinie.

Justyna Mazur-Łabuz

Z chęcią zapoznam się z Twoimi przemyśleniami dotyczącymi tego tematu.

j.mazurlabuz@gmail.com lub just.landscape2020@gmail.com

Wszelkie prawa zastrzeżone.

Wykorzystanie tekstu wyłącznie za podaniem źródła i autora.